Jak zwykle pojawia się też podział na zwycięzców i przegranych. Paradoksalnie jednak, najliczniejsza jest grupa „wygrano-przegranych”, czyli takich polityków, którzy jednocześnie podczas tej kampanii odnieśli i sukces i porażkę.

    Zacznijmy od Komorowskiego. Wygrał wybory, więc jego sukces jest bezsporny. Wygrał, mimo katastrofy w Smoleńsku, mimo powodzi i mimo miernej kampanii. Gdzie więc przegrał? Przewaga, jaką osiągnął nad Kaczyńskim jest niewielka, zwłaszcza, jeśli wziąć pod uwagę wstępne sondaże, które nierzadko wskazywały na zwycięstwo Komorowskiego w I turze, a nawet, jeśli nie wskazywały na tak szybkie rozstrzygnięcie kampanii, to dawały Komorowskiemu przewagę miedzy 20 a 15 %. Komorowski nie umiał przeprowadzić sprawnej i wyrazistej kampanii, nie umiał zaproponować nic bardziej konkretnego poza wyświechtaną „zgodą ponad podziałami” i bycia „anty-pisem”. Komorowski rozpoczyna urzędowanie zastając Polskę mocno podzieloną a jego mandat do sprawowania urzędu nie jest tak mocny jak mógłby być. Bycie prezydentem wszystkich Polaków może okazać się, w tych warunkach, wyjątkowo trudne. Skończy się też zasłanianie Lechem Kaczyńskim w sprawach reform modernizujących państwo. Jeśli Platforma szybko i sprawnie nie zacznie ich teraz przeprowadzać to jej sondaże, tak jak sondaże Komorowskiego, polecą mocno w dół a odwieczny zarzut opozycji o lenistwo i mała aktywność rządu okaże się prawdą.
    Kaczyński przegrał z Komorowskim, mimo, że to on był stroną goniącą, miał za sobą publiczne media i możliwość czerpania z dorobku swego brata. Mimo to również może uważać się za zwycięzcę. Z poparcia rzędu 30 % udało mu się niemal dogonić Komorowskiego. Udowodnił, że projekt IV RP nie został jeszcze pogrzebany i ma swych zwolenników. Słowem uzyskał kapitał, który może wykorzystać przy następnych wyborach (niekoniecznie prezydenckich) i przy potknięciach PO pokusić się nawet o wygraną. To duży sukces, zwłaszcza, jeśli spojrzymy na niskie notowania PiSu sprzed kampanii.
Kolejny wygrno-przegrany to Grzegorz Napieralski. Nie wszedł do drugiej tury a jego poparcie nie powala na kolana. Mimo to z 5-6 % udało mu się osiągnąć wynik na ponad 13%. Przede wszystkim jednak przestał być anonimowym przywódcą SLD. Dziś wiedzą o nim wszyscy Polacy a Sojusz jest potencjalnym koalicjantem zarówno dla PO jak i dla PiSu.
Nieźle wypadł też Janusz Korwin Mikke, który znalazł się na czwartej pozycji. Zdecydowanie odstawał od czołówki, ale bez wsparcia mediów, potrafił wyprzedzić Pawlaka i Olechowskiego, polityków bardziej popularnych i aktywniejszych w ostatnich latach. Jego przykład pokazuje też jak ważnym medium w kampaniach jest dziś internet, w którym Korwin-Mikke jest aktywny od lat, a jego filmiki na YouTube są zawsze często oglądane i to nie tylko w kampanii.
Tu dochodzimy do dwóch największych przegranych tej kampanii – Pawlaka i Olechowskiego (Leppera nie liczę, bo koniec jego bytności politycznej był już dawno przesądzony). Porażka Pawlaka jest szczególnie zaskakująca. W jego przypadku nikt co prawda nie liczył na wejście do II tury, ale wynik na poziomie 1, 8 % jest gorzej niż zły, zwłaszcza, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że jest on członkiem rządzącej koalicji, co zawsze zwiększa poziom promocji medialnej. Ten wynik mocno podważa pozycję Pawlaka w rządzie i pozycje PSL-u w koalicji. To może być źródłem frustracji w tej partii, co z kolei doprowadzi do większych zgrzytów z PO, które zaczęły się już podczas kampanii w dyskusji nad kandydaturą Marka Belki na prezesa NBP.
Andrzej Olechowski przegrał równie sromotnie. W wyborach w 2000 r. uzyskał 17 % i to poparcie zostało przekute w stworzenie nowej partii Platformy Obywatelskiej. Olechowski próbował powtórzyć ten zabieg, przekuwając swe poparcie dla Stronnictwa Demokratycznego, które popierało go w tych wyborach. Historii jednak nie udał się powtórzyć a porażka Olechowskiego jest też wielką porażką SD, Pawła Piskorskiego i całego ruchu liberałów próbujących stworzyć alternatywę dla PO.
Tak, więc w dziwnych wyborach – z cichą i niemrawą kampania wyborczą, ze sterowanymi debatami i brakiem wizji Polski uzyskaliśmy dziwne wyniki- bez prawdziwych zwycięzców za to z dwoma prawdziwymi przegranymi.