Z jednej strony- nie wykorzystujemy szans w 100% ale staramy się czynić wszystko co możliwe dla dobra naszego kraju. Z drugiej zaś strony zawsze można zrobić coś więcej, wystarczy się tylko wysilić. Jest to powód dlaczego nasi reprezentanci na tle innych urzędników Europarlamentu nie wypadają zbyt kolorowo. Argumentem przemawiającym za drugą tezą jest zbyt wielkie rozproszenie w PE. Tak naprawdę liczy się tylko Partia Europejskich Socjalistów –która w I kadencji liczyła 217 europosłów i Europejska Partia Ludowa –Europejscy Demokraci –288. Należy pamiętać, że parlament to nie tylko euroentuzjaści ale także z eurosceptycy, którzy nie pomagają w rozwoju UE. Warto się nad tym zastanowić, ponieważ PE jest miejscem, gdzie uchwala się unijny budżet i większość praw obowiązujących we wspólnocie europejskiej, warto więc wszystkie niesnaski rozwiązać we własnym kraju a w Brukseli prezentować jedność w imię wspólnego dobra. Nasi przedstawiciele po pierwszej kadencji powinni uczynić bilans zysków i strat. Jednak jak na razie to my- obywatele oceniamy ich z perspektywy dokonań tam poczynionych Gmina, powiat i województwo otrzymują środki unijne na rozwój własnego obszaru, jednak owe sumy stanowią jedynie kroplę w morzu potrzeb. Nie zapomnijmy również, że apetyt wzrasta w miarę jedzenia i cały czas pragniemy więcej. Należy też uwzględnić dość słaby system informacji w stosunku do społeczeństwa. To z mediów dowiadujemy się o wprowadzeniu eurotaryfy- czyli tańszego roamingu wewnątrz UE, o rozwoju programu Erasmus (dla studentów) itp. Posłowie w PE wywalczyli również dodatkowy rok na korzystanie z funduszy strukturalnych. Żądali aby polskie firmy i przedsiębiorstwa a także osoby fizyczne mogły pracować w krajach UE bez jakichkolwiek ograniczeń. Ale czy to wszystko?Polska reprezentacja liczy aż 54 członków a może tylko 54. Postawmy więc hipotezę-jak wyglądałby parlament europejski bez rozróżnienia na frakcje?! Czy skuteczność działań naszych przedstawicieli byłaby większa?! Pozostawiam to waszej ocenie.