Parę ostatnich miesięcy w naszym życiu politycznym zostało zdominowanych przez dyskusję na temat emerytur. Nie ma tygodnia, w którym któraś ze stron (tj. rząd z jednej – profesor Balcerowicz z drugiej) nie przerzucałyby się argumentami za i przeciw OFE.

Z jednej strony spór mnie cieszy, bo to jeden z nielicznych przypadków, kiedy w Polsce dyskutuje się o czymś poważnym, dotyczącym w zasadzie wszystkich obywateli. Z drugiej pokazuje stare grzechy i błędy wszystkich sporów i dyskusji politycznych w Polsce. Obie strony okopują się na swoich pozycjach, przerzucając się informacjami i liczbami na oczach zdezorientowanego społeczeństwa. Nie ma mowy o dialogu, merytorycznej dyskusji. Obie strony nie chcą się spotykać w mediach, prowadząc odosobnione monologi. Tak wygląda spór o emerytury, tak wygląda większość sporów w naszej debacie publicznej, która nie jest dialogiem a sumą osobnych monologów. W sprawie emerytur problem ten jednak wydaje mi się wyjątkowo poważny a to ze względu na szczególnie skomplikowaną materię.
    Dziś cała Europa ma problem z emeryturami. Społeczeństwa europejskie się starzeją i nazwa Stary Kontynent nabiera w tym kontekście nowego znaczenia. Systemy emerytalne nie „wyrabiają” się z obsługą rosnącej liczby emerytów. Podstawowym pomysłem jest, więc zwiększanie wieku emerytalnego. Wydawałoby się to prostą recepta na rozwiązanie problemu. Pozornie. Wydłużanie wieku emerytalnego, wiąże sie, bowiem z powiększeniem liczby osób pracujących, co na kurczących się rynkach pracy w prosty sposób doprowadzi do zwieszenia się bezrobocia.
    Podobnie sprawa a się z OFE. Z jednej strony rząd kładzie pieniądze na osobistych pieniądzach obywateli, aby zmniejszać dług publiczny. Z drugiej racje mają ci, którzy mówią, że OFE nie umiejętnie zarządzały powierzonymi środkami, nie osiągały wystarczających zysków a pobierały sobie duże marże.
    Jak, więc widać dyskusja o emeryturach tylko pozornie da się sprowadzić do prostych twierdzeń i argumentów, a wiele spraw, które trzeba rozwiązać, jeśli chodzi o system emerytalny przypomina kwadraturę koła. Dlatego potrzebujemy rzeczowego i merytorycznego dialogu a nie dwóch monologów.