Pierwsza od 11 lat nowa płyta legendarnej grupy Kiss. Płyta wydana po latach tras koncertowych w i składanek w stylu „the best of”. Płyta, która miała w ogóle nie powstać, ale jest i całe szczęście! “Sonic Boom” to jeden z najlepszych (o ile nie najlepszy) album rockowy mijającego roku.

Kiss nie zaskoczył na tej płycie niczym nowym – zespół zrobił to, co potrafi najlepiej – nagrał kilkanaście przesiąkniętych energią i melodyjnością kawałków, który każdy mógłby stać się hitem. Grupa nawiązała do swych najlepszych dokonań z lat 70. Nie ma tu miejsca na zwalnianie tempa czy chwilę przestoju – „dźwiękowy boom” trwa od pierwszej do ostatniej sekundy na płycie.
Już otwierający utwór „Modern Day Delilah” nie pozostawia złudzeń, że przysypianie przy słuchaniu nam nie grozi. Ten kawałek to zresztą chyba najjaśniejszy punkt tej płycie – prawdziwy szlagier nadający się w sam razem na singiel. Wspaniały riff i wokal Poula Stanleya a także jak zwykle świetne chórki całej reszty zespołu. W podobnym soczystym i melodyjnym stylu brzmią kolejne utwory jak np. „Russian Roulette” czy „Never Enough”. Bardzo fajnie wypadł utwór „All For The Glory”, w którym słyszymy wokal perkusisty grupy Eric Singer. Wyróżniłbym tu jeszcze kawałki „I'm An Animal”, „When Lighting Strikes” i chyba mój ulubiony na tym krążku „Say Yeah” z fantastycznym refrenem idealnie nadającym się na prawdziwy hymn rockowy. Mogę się założyć, że będzie stałym punktem koncertów Kiss.
Albumem “Sonic Boom” zawiodą się tylko ci, którzy oczekiwali od Kiss niewiadomo, jakich innowacji. Cała reszta otrzyma dokładnie to, na co czekała – bardzo dobrą płytę hard rockową, iskrzącą energią i mocą, jakiej ciężko oczekiwać od wielu młodszych zespołów. Płyta roku 2009? Bardzo możliwe.

Ocena 5/6